Μετάφραση: Νικόλαος Τρακάκης
Αγοράζει ένα μουσικό κουτί από το παιχνιδάδικο του κυρίου Τέμπλετον. Είναι από σκαλιστό ξύλο σκούρας βελανιδιάς και έχει μπρούτζινους μεντεσέδες. «Παίζει το βαλς του Σάλτσμπαχ», λέει ο κύριος Τέμπλετον, «όταν ρυθμίζω τον μηχανισμό». Είναι σίγουρος ότι θα της αρέσει. «Παρακαλώ παραδώστε το σήμερα», λέει, και ο κύριος Τέμπλετον γνέφει με σοφία. Αργότερα, εκείνη ανοίγει το δέμα που έφερε ο διανομέας. «Μουσικό κουτί!» φωνάζει. Είναι τόσο όμορφο. Διαβάζει την κάρτα που της έχει εσωκλείσει και χαμογελάει. Τι γλυκό. Θέλοντας να ακούσει το τραγούδι που παίζει το κουτί, σηκώνει το καπάκι. Αρχίζει μια μελωδία. Μια απαλή και χαρούμενη μελωδία. Πιάνει τον εαυτό της να χορεύει. Είναι ένας πολύ συναρπαστικός σκοπός. Εκείνο το βράδυ περνάει για να δει αν της άρεσε το δώρο του. Χτυπάει την πόρτα. Χτυπάει ξανά. Ανοίγει την πόρτα και μπαίνει στο δωμάτιό της. Είναι σωριασμένη στο πάτωμα, βαριανασαίνει και κρατά την καρδιά της. Τα πόδια της χτυπιούνται πέρα δώθε, χαράσσοντας το ξύλινο πάτωμα, στο ρυθμό της μεταλλικής μελωδίας. «Αγαπητή μου!» φωνάζει και ορμάει μπροστά. Αλλά δεν μπορεί να τη φτάσει. Δεν μπορεί να σκύψει να τη βοηθήσει. Αντίθετα, πιάνει τον εαυτό του να χορεύει…
[Σημείωμα του μεταφραστή: Οφείλω ευχαριστίες στην Dr Konstantina Georganta για την πολύτιμη βοήθειά της.]
Thomas Wiloch, The Music Box
He buys a music box at Mr. Templeton’s toyshop. It is carved of dark oak and has hinges of brass. “It will play the Salzbach waltz,” says Mr. Templeton, “when I set the mechanism”. He is sure she will like it. “Please deliver it today,” he says, and Mr. Templeton nods sagely. Later, she opens the package the deliveryman has brought. “A music box,” she cries. It is so very beautiful. She reads the card he has enclosed and she smiles. How sweet. Wanting to hear the song the box plays, she lifts the lid. A melody begins. A soft and lilting melody. She finds herself dancing. It is a most compelling tune. That night he stops by to see how she likes his gift. He knocks on the door. He knocks again. He opens the door and enters her room. She is crumpled on the floor, gasping and holding her heart. Her feet kick back and forth, scraping the wooden floor in time with the tinkling melody. “My dear!” he cries, rushing forward. But he cannot reach her. He cannot bend down to help her. Instead, he finds himself dancing...
Ο Thomas Wiloch (1953–2008), με έδρα του το Ντιτρόιτ, ήταν ποιητής, κριτικός, πεζογράφος και εικονογράφος. Εργάστηκε για πολλά χρόνια στο εκδοτικό τμήμα των εκδόσεων Gale. Ο συνάδελφός του Thomas Ligotti, αναγνωρισμένος συγγραφέας τρόμου, έχει περιγράψει τον Wiloch ως «σπουδαίο τεχνίτη του πεζοποιήματος. Στην πραγματικότητα ήταν από τους σημαντικότερους που έχει γνωρίσει ο λογοτεχνικός κόσμος, ακόμα και αν αυτός ο κόσμος δεν το ήξερε. Ίσως κάποια μέρα να το μάθει». Το πεζοποίημα που μεταφράζεται εδώ είναι από τη συλλογή του Wiloch Mr. Templeton’s Toyshop (Wordcraft of Oregon, 1995).
O N. N. Trakakis διδάσκει φιλοσοφία στο Αυστραλιανό Καθολικό Πανεπιστήμιο στη Μελβούρνη, και γράφει και μεταφράζει ποίηση. Έχει μεταφράσει στα αγγλικά έργα του Λειβαδίτη, μεταξύ αυτών τα Ο τυφλός με τον λύχνο (The Blind Man with the Lamp, Denise Harvey Publications, 2014), Βιολέτες για μια εποχή (Violets for a Season, Red Dragonfly Press, 2017), Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου (Autumn Manuscripts, Smokestack Books, 2020), Εγχειρίδιο ευθανασίας (Enchiridion Euthanasiæ, Human Side Press, 2021), και το Τρίπτυχο (που περιλαμβάνει τα ποιήματα Μάχη στην άκρη της νύχτας, Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας και Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου, Anthem Press, 2022).
