Βροχή. Άδειες καρέκλες στην πλατεία.
Το τρόλεϊ την προσπερνά
Κατά κει που το σέρνουν τα φώτα του.
Στην κάμαρά του ο φοιτητής
Αφήνει στο κομό τον Ντοστογιέφσκι.
Κολλά τη μύτη του στο τζάμι.
Ποτάμια το νερό, δεν θα βρουν εύκολα
Το σώμα του κοριτσιού μες στο πάρκο.
Στο έρημο μπαρ, οι τελευταίοι θαμώνες
Ρίχνουνε το βαρύ κεφάλι τους στην μπάρα.
Στη λάμπα η νυχτοπεταλούδα τσουρουφλίζεται
Με τον κρότο που γεννιέται ένα σύμπαν.
Δήμητρα Χριστοδούλου| από την ποιητική συλλογή Παράκτιος οικισμός, εκδόσεις Μελάνι 2017
